جامعه شناسی برای ایران

در ایجاد نظریه و دیدگاه های جامعه شناختی برابر مسایل و مشکلات جامعه ایران، باید به تاریخ ادبیات ایران مراجعه و از نوشته های بزرگان تاریخ ایران چون فردوسی،  سعدی، حافظ، مولانا و... دیگران بهره گرفت البته این به معنای بی توجهی به علم و یافته های علمی روز نیست. صرفا بر پایه نوگرایی و مدرنیته پشت کردن به تاریخ، هویت و واقعیت های اجتماعی و فرهنگی ایران، سبک سری بوده و همان چیزی است که تا به امروز روی داده است. تشبث به داشته های فرهنگی و هویتی مردم ایران و جستجوی آرمان های آن ها با عنایت به نظام فرهنگی و اعتقادی شان واقعیت و تعادل در تبیین است. تا به امروز متاسفانه از خود بیگانگی، ضعف در خودباوری ما را مقلد و مرعوب دنیای غرب بارآورده است و با ساده لوحی دنیای علم موجود را از فضای ساختارهای سیاسی دنیا جدا فرض کرده و تاثیر انسان شناسی و هستی شناسی آن ها بر معرفت  و علم و روش های شان را نمی بینیم چون با عجله و سبک سرانه به دنبال نوسازی فکری و علمی بر پایه آرمان های خود در سرزمین مغرب می گردیم.